Piep en Knor

Annelies heeft een gevleugelde uitdrukking: "Piepen van geluk".Die geestesgesteldheid heeft ongeveer de lading van een orgasme, dan wel het exploderen van gelukzaligheid.

Wij bereiken al fietsend deze hemelse status regelmatig. Piepen van geluk is, net als tegenwind of een 10% helling, heel vermoeiend en moet je af en toe afwisselen met een stukje chagrijn.
Welnu, daar zorg ik vandaag voor...
Afgelopen donderdag zou ik telefonische uitslag krijgen van de afdeling neurologie over mijn nieuwe MRI-scans.
Echter, géén telefoon die dag.
Vrijdag belde ik naar de afdeling waarom dat niet gebeurd is.
Reactie: Nee, wij bellen u niet. Dat doet de chirurg.
Ik: Mij is verteld dat de afdeling dat zou doen.
Afdeling: O,...dan vragen wij a.s. maandag de dokter of hij u belt.
Maandag géén telefoon.
Dinsdag bel ik de afdeling waarom dat niet gebeurd is.
Antwoordapparaat: Dinsdag is de afdeling  niet bereikbaar.
Woensdag bel ik de afdeling opnieuw en men antwoordt: O,...we zullen de dokter nogmaals vragen u te bellen.

Rond 10 uur belt de chirurg inderdaad en vertelt mij dat wij tijdens een afspraak de MRI moeten doornemen. Overigens geen ernstige complicaties.
Ik bel aansluitend de afdeling om een afspraak te maken.
Niemand neemt op.
Even later de telefonist van het Franciscus: Nee, ze zijn er niet, maar ik kan u met het Erasmus verbinden, want daar werken we mee samen....
Erasmus, afdeling neurologie, antwoordt: Uh...dat is nieuw voor ons...nou nee,...wij werken wel samen, maar maken geen afspraken.
Kijk, dáár word ik al fietsend langs de romantisch mooie Rijn weleens een chagrijnige oude knorrepot van.
Piep en knor liggen dicht bij elkaar.