woensdag 2 augustus 2017

Hof van Eden?

Op weg naar één van de vele campings langs de kust zien we een restaurant met kamerverhuur.
"EDEN" staat groot aangekondigd.
Het etablissement is net buiten het dorp en de geboden kamer bleek ruim.
Netjes, eenvoudig en met ontbrekende raamkruk. In Noord-Polen is dat regel: er is altijd iets dat ontbreekt of niet werkt. Het maakt onze reis avontuurlijk.
We bestellen twee bier - dat zijn hier altijd halve liters - en duiken na de douche in ons blog of de e-mails.
 Een schoolbord meldt iets onbegrijpelijks, nemen aan dat het een dagmenu is en melden dat we 's avond hier ook eten.

Dat er nergens een menukaart ligt, wordt verklaarbaar. Die is er namelijk niet...
Dit blijkt een pension:  Pensjonat Eden". Men eet daar niet à la carte, maar "eet wat de pot schaft".
Nieuwe verrassing.Geen gezoek naar de Poolse keuken.
 Oma doet al de voorbereidingen in het achterafje en dochterlief rent heen-en-weer naar de tafel met stainless steel buffetbakken terwijl wij onze roes indrinken met nog een Stiefel.
Het schort voorgeknoopt, de haren wat in de war van de kookstoom in de keuken, meldt ze ons gesticulerend dat er gegeten kan worden. Uitnodigend Pools brabbelend en breed wijzend op de 6 bakken toont ze de Poolse vleesbrokken, aorepels met juinen, gorteprut, kom met paddestoelenjus en het enig verstaanbare, de zupe. (soep)
Zelf opscheppen. Veel stevige kost.
Een paradijs uit de jaren '50. De hof van Eden.