Hoe warm het was, en hoe ver.
Het was een brandendheete vrijdagachtermiddag in zekere hollandsche stad; zoo heet en zoo brandend, dat de mosschen op het dak gaapten, 't welk, op gezag der hollandsche manier van spreken, de grootste hitte is, die men zich voor kan stellen...
Volgens de metingen langs onze weg in Kroatië was het 34 graden, maar bij een kurkdroge lucht, bleek het toch goed fietsen. Juist omdat ik slecht tegen hitte kan, verbaasde het me dat het zo gemakkelijk verliep. Wel heb ik dagelijks een natte zeeroverslap tussen mijn helm en kop. Lekker koel sijpelt dan het water in mijn nek en verder.
Pas als we stoppen, merken we hoe warm het is. Annelies gaat dan af en toe liggen, terwijl ik mijn kleren weer nat maak en mijn broekkruis laag hang. De doorstromende lucht is een lafenis. Voor passerende automobilisten moet ons tafereeltje een heel grappig gezicht zijn.
