Verdraaid lastig om onze verticaal aan het voorwiel opgehangen fietsen weer uit de de smalle ruimte te halen. Sturen en kabels haken vaak in elkaar en mensen met enorme koffers staan ongeduldig te dringen in het gangpad om bij hun gereserveerde zitplaatsen te komen.
We merkten onze vergissing toen na enige tijd in de wachtende trein München - Salzburg passagiers hun stoel- en fietsenreknummer begonnen op te eisen en de conductrice van de IC-Express via de intercom fietseigenaren verzocht zich te melden.
We sloften het vandaag niet. Er was nog tijd genoeg voor vertrek om ons er uit te gooien. Een schalkse overboeking, door ons veroorzaakt, zat er helaas niet in. "Wir haben es nicht gewußt" bleek dan ook onvoldoende...
Alhoewel we geldige tickets hadden om het traject Pfaffenhofen - Salzburg mit Fahrrad te overbruggen, bleek deze verbinding uitsluitend besproken plaatsen te hebben.
Eruit dus.
Onze vele tassen kwamen weer overal vandaan en belandden met een plof op Gleis 11.
De conductrice, streng maar niet onvriendelijk, hield de ontruiming in de gaten en hielp ons met aanwijzingen naar een langzamere DB-boemel.
Die ging, zo bleek bij navraag, zo'n 45 minuten later. Met een paar snel gekochte broodjes Noorse vis in ons boodschappen net togen we naar de andere Zug.
Aangezien het station de afmetingen van een kleine stad heeft, stapten we op en reden gemoedelijk slalommend tussen de lopende passagiers door naar Gleis 7.
Eén Duitser bevolkte de treinfietscoupé met klapstoeltjes. Bezweet zakten we in het pluche.
We merkten onze vergissing toen na enige tijd in de wachtende trein München - Salzburg passagiers hun stoel- en fietsenreknummer begonnen op te eisen en de conductrice van de IC-Express via de intercom fietseigenaren verzocht zich te melden.
We sloften het vandaag niet. Er was nog tijd genoeg voor vertrek om ons er uit te gooien. Een schalkse overboeking, door ons veroorzaakt, zat er helaas niet in. "Wir haben es nicht gewußt" bleek dan ook onvoldoende...
Alhoewel we geldige tickets hadden om het traject Pfaffenhofen - Salzburg mit Fahrrad te overbruggen, bleek deze verbinding uitsluitend besproken plaatsen te hebben.
Eruit dus.
Onze vele tassen kwamen weer overal vandaan en belandden met een plof op Gleis 11.
De conductrice, streng maar niet onvriendelijk, hield de ontruiming in de gaten en hielp ons met aanwijzingen naar een langzamere DB-boemel.
Die ging, zo bleek bij navraag, zo'n 45 minuten later. Met een paar snel gekochte broodjes Noorse vis in ons boodschappen net togen we naar de andere Zug.
Aangezien het station de afmetingen van een kleine stad heeft, stapten we op en reden gemoedelijk slalommend tussen de lopende passagiers door naar Gleis 7.
Eén Duitser bevolkte de treinfietscoupé met klapstoeltjes. Bezweet zakten we in het pluche.
