We zijn weer thuis!

Klik op link en je ziet de hele fietsreis

Overzichtsfoto

Terreur

Alhoewel ik moet toegeven dat we af en toe, heel opportunistisch gebruik maken van de free-wifi, heb ik, zoals velen, een gruwelijke hekel aan de reclame van de schreeuwlelijk MacDonald.
In ieder land bralt de M van deze vreetketen bij ieder stadje van enige importantie je tegemoet vanaf een hoge paal met de golden arch...
De grote, gele M...

Je kunt er niet omheen en dat blijkt tevens de kracht.
In de bermen spotten we regelmatig de grote Macbekers met overmaats rietje.
Weggeworpen genoegens uit de MacDrive.
Ergerlijk zwerfafval.
Wat me echter opvalt, is dat iedere  kartonnen beker in de berm, ook al ìs die nìet van de Mac, me aan MacDonalds doet denken.
Dit doet reclame dus met me: ik wìl er niet aan denken, maar alles wat naar de Mac ruikt, roept het in me op.
Hoe kom ik daar van af: Deze terreur van reclame?

Natuurcamping

De Poolse noordkust zorgt voor verrassingen. Naast het feit dat we voortdurend het pad kwijtraken dat aangeduid wordt als "toerische route" of "fietspad" verandert het bos binnen 50 m in een soort Schevenings circus en omgekeerd.
Terrassen zijn vanaf 10 uur 's morgens overladen met etende badgasten. Op slippers, voorzien van windschermen, tassen proviand en speeltuig bewegen stromen mensen zich als processierupsen door de stad naar de Oostzee.
Rond 15.00 u.treffen we ver van deze toeristische heksenketels plotseling een bordje met "camping". De locatie geeft al aan dat deze overnachtingsplek anders dan anders is en de knullig met de hand geverfde borden stralen van het amateurisme. We worden nieuwsgierig, want bij eerdere campings staan de tenten massaal zo ongeveer aan elkaar gelijmd.

                           

Hier een rommelig weiland met stilte en veel ruimte aan een meer.
Geen wifi.
Golvend gras.
Twee douches per geslacht. Maar schoon, netjes.
Drie km fietsen naar het dichtstbijzijnde levensmiddelenwinkeltje.
Receptie: stoffig kamertje waar de administratie nog met de hand op papier wordt bijgehouden.
"Natuurcamping" noemt de eigenaar zijn toko.
Warm water? Alleen gegarandeerd tussen 7.00 - 9.00 u en 17.00 - 19.00 u. maar de rest van de dag kan het alle kanten op gaan, waarschuwt een mededeling op de spiegels. De vertaling heb ik met behulp van een enigszins Duits sprekende gast verkregen.
Dan maar koud douchen.
Je moet wàt over hebben voor rust, ruimte, gras. .

Noord - Polen

Vraag: Hoe heet een inwoner van Noord - Polen?

Antwoord: Een Noordpool....:-)  

Kleinste dorpje

Plaatsnaamborden geven zelfs de kleinste dorpjes aan. Vandaag zien we wel een  èrg klein gehucht. Het begin en eind staan binnen gezichtsafstand.(Zo'n 200 m.)

En precies er tussen staat de bushalte. (Bordje hier nèt rechts te zien op de foto.)

Hof van Eden?

Op weg naar één van de vele campings langs de kust zien we een restaurant met kamerverhuur.
"EDEN" staat groot aangekondigd.
Het etablissement is net buiten het dorp en de geboden kamer bleek ruim.
Netjes, eenvoudig en met ontbrekende raamkruk. In Noord-Polen is dat regel: er is altijd iets dat ontbreekt of niet werkt. Het maakt onze reis avontuurlijk.
We bestellen twee bier - dat zijn hier altijd halve liters - en duiken na de douche in ons blog of de e-mails.
 Een schoolbord meldt iets onbegrijpelijks, nemen aan dat het een dagmenu is en melden dat we 's avond hier ook eten.

Dat er nergens een menukaart ligt, wordt verklaarbaar. Die is er namelijk niet...
Dit blijkt een pension:  Pensjonat Eden". Men eet daar niet à la carte, maar "eet wat de pot schaft".
Nieuwe verrassing.Geen gezoek naar de Poolse keuken.
 Oma doet al de voorbereidingen in het achterafje en dochterlief rent heen-en-weer naar de tafel met stainless steel buffetbakken terwijl wij onze roes indrinken met nog een Stiefel.
Het schort voorgeknoopt, de haren wat in de war van de kookstoom in de keuken, meldt ze ons gesticulerend dat er gegeten kan worden. Uitnodigend Pools brabbelend en breed wijzend op de 6 bakken toont ze de Poolse vleesbrokken, aorepels met juinen, gorteprut, kom met paddestoelenjus en het enig verstaanbare, de zupe. (soep)
Zelf opscheppen. Veel stevige kost.
Een paradijs uit de jaren '50. De hof van Eden.

Het zij de Slowaken gegund

De huizen in Slowakije zijn een mengelmoes van zwaar verwaarloosde, lemen bouwsels, versterkt met rietvlechtwerk tot fonkelnagelnieuwe onderkomens. Allemaal ruim voorzien van moestuin, hier en daar een scharrelkippenperk en bleekveldjes. 

Booking.com levert ons regelmatig een riant overzicht van onderkomens als kamperen geen goede optie is. Voor het geld hoef je het niet te laten, want voort 32 - 65 euro zit je droog.

In Gblece, iets ten noorden van de Donau, betrekken we een schitterend opgeknapt huis met vele kamers alsmede keuken.

De eigenaar liet het huisje van zijn overleden oma verbouwen en ontving van de EU daarvoor de nodige financiële steun.

Conservering van beschermd dorpsgezicht.

We gunnen het hem van harte. Het is nog niet vet soppen in Slowakije met een gemiddeld inkomen van  500 euro.

Meer projecten zien we aangekondigd. Een hypermodern treinstel b.v. siert een stationnetje richting Polen. Groot bord aan de zijkant van de trein: "Met dank aan de Europese Unie".

Die overbetaalde afgevaardigden in Brussel doen kennelijk toch nog iets meer dan alleen torenhoge declaraties indienen.