Natuurcamping

De Poolse noordkust zorgt voor verrassingen. Naast het feit dat we voortdurend het pad kwijtraken dat aangeduid wordt als "toerische route" of "fietspad" verandert het bos binnen 50 m in een soort Schevenings circus en omgekeerd.
Terrassen zijn vanaf 10 uur 's morgens overladen met etende badgasten. Op slippers, voorzien van windschermen, tassen proviand en speeltuig bewegen stromen mensen zich als processierupsen door de stad naar de Oostzee.
Rond 15.00 u.treffen we ver van deze toeristische heksenketels plotseling een bordje met "camping". De locatie geeft al aan dat deze overnachtingsplek anders dan anders is en de knullig met de hand geverfde borden stralen van het amateurisme. We worden nieuwsgierig, want bij eerdere campings staan de tenten massaal zo ongeveer aan elkaar gelijmd.

                           

Hier een rommelig weiland met stilte en veel ruimte aan een meer.
Geen wifi.
Golvend gras.
Twee douches per geslacht. Maar schoon, netjes.
Drie km fietsen naar het dichtstbijzijnde levensmiddelenwinkeltje.
Receptie: stoffig kamertje waar de administratie nog met de hand op papier wordt bijgehouden.
"Natuurcamping" noemt de eigenaar zijn toko.
Warm water? Alleen gegarandeerd tussen 7.00 - 9.00 u en 17.00 - 19.00 u. maar de rest van de dag kan het alle kanten op gaan, waarschuwt een mededeling op de spiegels. De vertaling heb ik met behulp van een enigszins Duits sprekende gast verkregen.
Dan maar koud douchen.
Je moet wàt over hebben voor rust, ruimte, gras. .

Noord - Polen

Vraag: Hoe heet een inwoner van Noord - Polen?

Antwoord: Een Noordpool....:-)  

Kleinste dorpje

Plaatsnaamborden geven zelfs de kleinste dorpjes aan. Vandaag zien we wel een  èrg klein gehucht. Het begin en eind staan binnen gezichtsafstand.(Zo'n 200 m.)

En precies er tussen staat de bushalte. (Bordje hier nèt rechts te zien op de foto.)

Hof van Eden?

Op weg naar één van de vele campings langs de kust zien we een restaurant met kamerverhuur.
"EDEN" staat groot aangekondigd.
Het etablissement is net buiten het dorp en de geboden kamer bleek ruim.
Netjes, eenvoudig en met ontbrekende raamkruk. In Noord-Polen is dat regel: er is altijd iets dat ontbreekt of niet werkt. Het maakt onze reis avontuurlijk.
We bestellen twee bier - dat zijn hier altijd halve liters - en duiken na de douche in ons blog of de e-mails.
 Een schoolbord meldt iets onbegrijpelijks, nemen aan dat het een dagmenu is en melden dat we 's avond hier ook eten.

Dat er nergens een menukaart ligt, wordt verklaarbaar. Die is er namelijk niet...
Dit blijkt een pension:  Pensjonat Eden". Men eet daar niet à la carte, maar "eet wat de pot schaft".
Nieuwe verrassing.Geen gezoek naar de Poolse keuken.
 Oma doet al de voorbereidingen in het achterafje en dochterlief rent heen-en-weer naar de tafel met stainless steel buffetbakken terwijl wij onze roes indrinken met nog een Stiefel.
Het schort voorgeknoopt, de haren wat in de war van de kookstoom in de keuken, meldt ze ons gesticulerend dat er gegeten kan worden. Uitnodigend Pools brabbelend en breed wijzend op de 6 bakken toont ze de Poolse vleesbrokken, aorepels met juinen, gorteprut, kom met paddestoelenjus en het enig verstaanbare, de zupe. (soep)
Zelf opscheppen. Veel stevige kost.
Een paradijs uit de jaren '50. De hof van Eden.

Het zij de Slowaken gegund

De huizen in Slowakije zijn een mengelmoes van zwaar verwaarloosde, lemen bouwsels, versterkt met rietvlechtwerk tot fonkelnagelnieuwe onderkomens. Allemaal ruim voorzien van moestuin, hier en daar een scharrelkippenperk en bleekveldjes. 

Booking.com levert ons regelmatig een riant overzicht van onderkomens als kamperen geen goede optie is. Voor het geld hoef je het niet te laten, want voort 32 - 65 euro zit je droog.

In Gblece, iets ten noorden van de Donau, betrekken we een schitterend opgeknapt huis met vele kamers alsmede keuken.

De eigenaar liet het huisje van zijn overleden oma verbouwen en ontving van de EU daarvoor de nodige financiële steun.

Conservering van beschermd dorpsgezicht.

We gunnen het hem van harte. Het is nog niet vet soppen in Slowakije met een gemiddeld inkomen van  500 euro.

Meer projecten zien we aangekondigd. Een hypermodern treinstel b.v. siert een stationnetje richting Polen. Groot bord aan de zijkant van de trein: "Met dank aan de Europese Unie".

Die overbetaalde afgevaardigden in Brussel doen kennelijk toch nog iets meer dan alleen torenhoge declaraties indienen.

Verkeersbord

Langs de Donau komen we regelmatig dit verkeersbord tegen. Doorgaans zijn borden zó duidelijk en simpel dat er voor anderstaligen geen misverstand kan/mag bestaan. Wij leggen dit nu aan jullie voor en vragen: Wat zou  de betekenis kunnen zijn?

1. Let op: Beweegbare brug.
2. Let op: Brug staat heel vaak open.
3. Let op: Brug is geblokkeerd. Omrijden!
4. Let op: Ooit een brug, maar die is er niet meer.
5. Veerpont: Vaart ieder uur.
6. Veerpont: Vaart ieder uur, maar meestal alleen als de kapitein zin heeft.
7. Veerpont: Vaart ieder uur, maar meestal alleen als de kapitein zin heeft. Beroepsverkeer heeft voorrang.Fietsers mogen mee als er daarná nog plaats is.
8.Veerpont: Vaart ieder uur, maar meestal alleen als de kapitein zin heeft.  Beroepsverkeer heeft altijd voorrang. Fietsers mogen pas mee als er daarná nog plaats is, maar betalen dan wèl dubbel: een kaartje per persoon èn een kaartje voor de fiets.
Geraden? Ja....nummer 8 !
Pikant detail, eerder scherp geobserveerd en opgemerkt door Bettina bij een eerder geplaatste Facebookfoto van de Donauveerpontkaartjesverkoper: Die hangt zijn lul uit zijn broek...

Hongaarse Van der Valk

Uit eten in Hongarije is altijd een verrassing: De zaak is gesloten, òf de zaak is wèl open maar de keuken nog niet, òf wat je aanwijst op de kaart is niet op voorraad. Eén ding is zéker; àltijd goedkoop.
Voor de prijs van twee glazen wijn en een bakje nootjes in Nederland heb je hier die wijn met een gigantisch warme maaltijd voor twee personen. (€ 12,00 -- € 15,00).
Aan het eind van een hete zondag stappen we Tulipan Etterem binnen. Deze keer staat er op de kaart iets in het Duits bij, zodat we onze order niet hoeven te vergezellen met: "Is dit: Knorr - knorr?...of uh...Tòk - tòk - tòk?..of uh.. Boe-hôe?"
Gelukkig maar, want de bronstkreet van een bloemkool is lastiger.
De goulash van Annelies komt in een schaal van het formaat soepterrine. Stokjesvlees en laurierblad tonen de herkomst: home made.
Horrengaas moet voorkomen dat vliegen binnenkomen, maar aangezien alle deuren open staan, sterft het er van de zwarte zoemers. Ze landen vrolijk, massaal op onze borden, maar we laten het zo. Het is te heet, we hebben honger, zijn te moe en er is genoeg voor mee-eters.
Fietsen in Hongarije is waarschijnlijk gevaarlijker dan dineren met vliegen, want je ziet hier toch meer boeren dan fietsers...