donderdag 13 juli 2017
woensdag 12 juli 2017
Het kruipt of het vliegt.
Afhankelijk van de plek waar we met Calimero, bijnaam voor ons gele tentje, neerstrijken, krijgen we 's avonds altijd acht- of zespotige gasten.
De binnentent bestaat geheel uit fijn gaas, dus al liggend op de rug zie je een hemelgewelf vol kleine kruiperds die ook de regen ontvluchten en het gaas als ladder gebruiken. Bovenin verdringen ze zich om de hoogste plaatsen. Net mensen. Met enig gegons bepalen ze wie de sterkste is.
In de VS begeleiden ons vaak de muggen. Een cm afstand tot het gaas is dan geboden, want ze steken hun priemende zuigsnuit zelfs door het gaas heen.
Een andere locatie, wellicht met specifieke flora of bodemgesteldheid levert een horde hooiwagens op. Deze warrelpoten die heel onhandig het trapezewerk op de binnentent beklimmen, stuiven verschrikt uiteen, laten stukjes gebroken poot achter en vluchten struikelend over hun klunzige beenwerksels bij een tikje tegen het gaas.
Afgelopen nacht met veel regen gleden weer eens langzaam vingerdikke slijmerds tussen onze bagage naar boven. Iets minder gewenst, omdat ze altijd ergens een zwart sliertje poep achter laten en een slijmkorst produceren.
Kamperen in de natuur houdt leven in. Het leuke is dat je nu eindelijk gedurende uren al deze potelingen en glijders van onderen kunt bestuderen.
Als je deze kant van kamperen niet zo wilt ervaren, dan kun je toch beter booking.com raadplegen, zoekend naar vijf sterren voor reinheid, messcherp gestreken beddengoed en een klachtenboek voor het melden van "ongedierte"
De binnentent bestaat geheel uit fijn gaas, dus al liggend op de rug zie je een hemelgewelf vol kleine kruiperds die ook de regen ontvluchten en het gaas als ladder gebruiken. Bovenin verdringen ze zich om de hoogste plaatsen. Net mensen. Met enig gegons bepalen ze wie de sterkste is.
In de VS begeleiden ons vaak de muggen. Een cm afstand tot het gaas is dan geboden, want ze steken hun priemende zuigsnuit zelfs door het gaas heen.
Een andere locatie, wellicht met specifieke flora of bodemgesteldheid levert een horde hooiwagens op. Deze warrelpoten die heel onhandig het trapezewerk op de binnentent beklimmen, stuiven verschrikt uiteen, laten stukjes gebroken poot achter en vluchten struikelend over hun klunzige beenwerksels bij een tikje tegen het gaas.
Afgelopen nacht met veel regen gleden weer eens langzaam vingerdikke slijmerds tussen onze bagage naar boven. Iets minder gewenst, omdat ze altijd ergens een zwart sliertje poep achter laten en een slijmkorst produceren.
Kamperen in de natuur houdt leven in. Het leuke is dat je nu eindelijk gedurende uren al deze potelingen en glijders van onderen kunt bestuderen.
Als je deze kant van kamperen niet zo wilt ervaren, dan kun je toch beter booking.com raadplegen, zoekend naar vijf sterren voor reinheid, messcherp gestreken beddengoed en een klachtenboek voor het melden van "ongedierte"
zondag 9 juli 2017
In en uit
Verdraaid lastig om onze verticaal aan het voorwiel opgehangen fietsen weer uit de de smalle ruimte te halen. Sturen en kabels haken vaak in elkaar en mensen met enorme koffers staan ongeduldig te dringen in het gangpad om bij hun gereserveerde zitplaatsen te komen.
We merkten onze vergissing toen na enige tijd in de wachtende trein München - Salzburg passagiers hun stoel- en fietsenreknummer begonnen op te eisen en de conductrice van de IC-Express via de intercom fietseigenaren verzocht zich te melden.
We sloften het vandaag niet. Er was nog tijd genoeg voor vertrek om ons er uit te gooien. Een schalkse overboeking, door ons veroorzaakt, zat er helaas niet in. "Wir haben es nicht gewußt" bleek dan ook onvoldoende...
Alhoewel we geldige tickets hadden om het traject Pfaffenhofen - Salzburg mit Fahrrad te overbruggen, bleek deze verbinding uitsluitend besproken plaatsen te hebben.
Eruit dus.
Onze vele tassen kwamen weer overal vandaan en belandden met een plof op Gleis 11.
De conductrice, streng maar niet onvriendelijk, hield de ontruiming in de gaten en hielp ons met aanwijzingen naar een langzamere DB-boemel.
Die ging, zo bleek bij navraag, zo'n 45 minuten later. Met een paar snel gekochte broodjes Noorse vis in ons boodschappen net togen we naar de andere Zug.
Aangezien het station de afmetingen van een kleine stad heeft, stapten we op en reden gemoedelijk slalommend tussen de lopende passagiers door naar Gleis 7.
Eén Duitser bevolkte de treinfietscoupé met klapstoeltjes. Bezweet zakten we in het pluche.
We merkten onze vergissing toen na enige tijd in de wachtende trein München - Salzburg passagiers hun stoel- en fietsenreknummer begonnen op te eisen en de conductrice van de IC-Express via de intercom fietseigenaren verzocht zich te melden.
We sloften het vandaag niet. Er was nog tijd genoeg voor vertrek om ons er uit te gooien. Een schalkse overboeking, door ons veroorzaakt, zat er helaas niet in. "Wir haben es nicht gewußt" bleek dan ook onvoldoende...
Alhoewel we geldige tickets hadden om het traject Pfaffenhofen - Salzburg mit Fahrrad te overbruggen, bleek deze verbinding uitsluitend besproken plaatsen te hebben.
Eruit dus.
Onze vele tassen kwamen weer overal vandaan en belandden met een plof op Gleis 11.
De conductrice, streng maar niet onvriendelijk, hield de ontruiming in de gaten en hielp ons met aanwijzingen naar een langzamere DB-boemel.
Die ging, zo bleek bij navraag, zo'n 45 minuten later. Met een paar snel gekochte broodjes Noorse vis in ons boodschappen net togen we naar de andere Zug.
Aangezien het station de afmetingen van een kleine stad heeft, stapten we op en reden gemoedelijk slalommend tussen de lopende passagiers door naar Gleis 7.
Eén Duitser bevolkte de treinfietscoupé met klapstoeltjes. Bezweet zakten we in het pluche.
donderdag 6 juli 2017
De little Lidl
Nettomarkt, Edeka, Aldi en Lidl liggen allemaal uitnodigend aan de rand van ieder stadje.
Zestien euro lijkt veel voor boodschappen van personen, maar het is toch een gemiddelde prijs voor wat we aan het eind van de dag inkopen voor een 2-pans avondmaal, havermoutontbijt met melk en vooral "gezonde fruitsoorten" als tussendoortjes.
Onze "little Lidl" van een kilootje of zeven proppen we aansluitend verspreid in onze tassen en slalommen vervolgens naar de nabijgelegen camping.
Gelijk bij het kwartier maken het bier in koud water.
Dat moet altijd.
We passen ons graag aan bij de Deutsche Gemütlichkeit en drinkgewoonten.
"Ga jij eerst douchen, of ik?"
Afhankelijk van wie dat vraagt en de zwaarte van het gefietste traject, is het antwoord: "Néé, straks. Eerst m'n biertje, maar nú effe niks..!"
Neerzijgend op onze stoeltjes zakt dan de vermoeidheid in onze kont en benen.
woensdag 5 juli 2017
Douches
Hoe zeep je je goed in, terwijl je in je douchecel de straal niet kunt afzetten? Dat is een oefening die we thuis nooit doen, maar deze uitdaging hoort bij onze reis.
Simpel: strak tegen de muur aan staan en soppen maar.
Bij sommige campings werkt dat zo: Je werpt buiten de douchecel een gekocht muntje in de gleuf van een automaat en vanaf dat moment werkt de sproeikop voor 4 of 6 minuten. Gevoel voor tijd is dan cruciaal.Wanneer je tijd verbruikt is en je staat nog in het sop, dan stopt de kraan ergens... Heb je een reservemuntje, dan loop je naakt ingezeept door de gemeenschappelijke ruimte naar de gleuf om de kraan andermaal te activeren. Dat is heel grappig als achter de wasbakken andere mannen zich b.v. staan te scheren en jou als een met zeepbellen omhulde glibberjanus in de spiegel zien langssnellen...
Een ander vernuftig systeem is de doucheautomaat die wèl te onderbreken valt.
Je let eerst op of er een rood lampje brandt. Als dat brandt, dan heb je nog water van de vorige douchegebruiker en moet je eerst die resterende tijd opgebruiken. Dat kan 20 seconden zijn, maar ook 3 minuten. Je hebt géén idee. Het douchen wordt dan een soort casino met kansberekeningen. Brandt het lampje, dan druk je in de douchecel eerst op de start/stopknop om de restminuten op te maken. Dàn pas mag je, ook weer buiten je cel, al dan niet ingezeept, je eigen munt inwerpen.
Een derde campingsysteem geeft altijd alleen koud water, maar het wàrme moet je dan weer met een muntje bij kopen.
Voor ons is dat kaassie, want koud water is iets waarin wij ons hélemaal thuis voelen. Geen muntjes nodig, de straal stoppen wanneer je dat wenst, zo lang als je wil, nooit ingezeept de cel uitrennen.
Over een weekje of zo klimmen we door de Alpen.
Heerlijk! Nooit muntjes nodig voor het smeltwater van een bergbeek.
Simpel: strak tegen de muur aan staan en soppen maar.
Bij sommige campings werkt dat zo: Je werpt buiten de douchecel een gekocht muntje in de gleuf van een automaat en vanaf dat moment werkt de sproeikop voor 4 of 6 minuten. Gevoel voor tijd is dan cruciaal.Wanneer je tijd verbruikt is en je staat nog in het sop, dan stopt de kraan ergens... Heb je een reservemuntje, dan loop je naakt ingezeept door de gemeenschappelijke ruimte naar de gleuf om de kraan andermaal te activeren. Dat is heel grappig als achter de wasbakken andere mannen zich b.v. staan te scheren en jou als een met zeepbellen omhulde glibberjanus in de spiegel zien langssnellen...
Je let eerst op of er een rood lampje brandt. Als dat brandt, dan heb je nog water van de vorige douchegebruiker en moet je eerst die resterende tijd opgebruiken. Dat kan 20 seconden zijn, maar ook 3 minuten. Je hebt géén idee. Het douchen wordt dan een soort casino met kansberekeningen. Brandt het lampje, dan druk je in de douchecel eerst op de start/stopknop om de restminuten op te maken. Dàn pas mag je, ook weer buiten je cel, al dan niet ingezeept, je eigen munt inwerpen.
Een derde campingsysteem geeft altijd alleen koud water, maar het wàrme moet je dan weer met een muntje bij kopen.
Voor ons is dat kaassie, want koud water is iets waarin wij ons hélemaal thuis voelen. Geen muntjes nodig, de straal stoppen wanneer je dat wenst, zo lang als je wil, nooit ingezeept de cel uitrennen.
Over een weekje of zo klimmen we door de Alpen.
Heerlijk! Nooit muntjes nodig voor het smeltwater van een bergbeek.
dinsdag 4 juli 2017
Abonneren op:
Posts (Atom)